Door de Kalahari- naar de Namibwoestijn

Na een nachtje Windhoek rijden we op ons gemakje de stad (300.000 inw.) uit. De diesel ronk, we zijn al een beetje gewend aan ons nieuwe huis. Eerst rijden we naar het zuiden, richting Rehoboth. Dat is nog 80 km. over asfalt. We kunnen even wennen aan het Afrikaanse verkeer, maar dat is niet gehaast en er is eigenlijk maar weinig verkeer. Dan slaan we rechts af. De komende 310km. is het gravelroad! De wegen zijn breed, best goed en we zoeven door het land. Het is heuvelachtig, met wuivend geel gras en wat bomen. Je rijdt hier helemaal alleen. Wat fijn zo'n 4x4, lekker hoog en grote banden die echt voor deze wegen zijn gemaakt. Na een paar uur hebben we toch al zowaar een paar tegenliggers gehad en af en toe rijdt er iemand achter ons. Die halen ons vaak in. Wij genieten op ons gemak. Dorpjes op de kaart ben je voorbij voor je er erg in hebt gehad. Dan besluiten we toch de GPS kaart op Loek z'n telefoon te raadplegen. Zitten we wel goed? Er komt nl. zelden een richtingsbord, maar het klopt. De weg wordt smaller bochtiger en hobbeliger, maar we zijn er zeker van dat we goed zitten. Dan verschijnen er borden: Sesrien, Sossusvlei, onze eindbestemming voor vandaag. Nog ca. 70 km. en we zijn er. Sesriem is niet meer dan een benzinepomp en wat campings. Wij staan op een mooie camping in het National park, mooi aan de rand, waar we de springbokjes zien lopen. 's Avons schieten ze zelfs onder onze tent door! Er loopt een jakhals op de camping als we onze tanden gaan poetsen voor we naar bed gaan. Hij kijkt schuchter op, maar is mensen blijkbaar gewend. Overdag was het werkelijk fantastisch weer. 25 graden, strakblauwe lucht en een heerlijk windje. Om 6 uur is het pikkedonker en de temperatuur begint te zakken, maar het valt mee. Als we de eerst nacht in onze tent kruipen, is het ong. 20 graden (wel fris na zo'n dag).
Maar voor het zover is, doen wij iets geheel tegen onze natuur in: we gaan naar de bar voor koffie, maar blijven hangen als de Namibiers er achter komen dat wij Hollanders zijn. Er wordt gevoetbald tegen Spanje. Het wordt een fantastisch leuke avond: bier joelen en alle Namibiers zijn voor Nederland. Zo is voetbal wel leuk. Met een gelukzalig gevoel slapen we in.

Zaterdag 15 juni
De volgende morgen om 5 uur op!! De tent invouwen, spullen er in en in het pikkedonker de Afrikaanse zonsopkomst tegemoet. Daarvoor rijden we Naukluft national park verder in, waar de Sossusvallei ligt. Prachtige rode zandduinen tot 350m. hoog omringen hier de vallei(=vlei). Je moet de opkomst zien van het beroemde duin 45. Om 5.45 uur rijden in het donker de vallei in. Het is werkelijk prachtig zoals het al licht wordt en na een tijdje staan we onderaan de duin 45. Er trekken al wat mensen het duin op. Wij ook. Het uitzicht is geweldig. Het is ook al licht, maar als we eenmaal helemaal boven zijn, blijkt dat je dan pas de zon ziet opkomen achter de bergen. Adembenemend mooi! De rode duinen worden nog eens extra mooi van kleur door de rode zonsopkomst. Aan de ene kant de laagstaande zon, aan de andere kant de maan. We lopen weer terug en gaan de vallei verder in naar Deadvlei. Daar staan al een paar honderd jaar dode bomen in een zoutpan, tussen de rode duinen. Daarvoor moeten we nog wel even met onze 4x4 5km. door her mulle zand. De proef op de som voor onze vaardigheden met en 4x4 die eigenlijk nul zijn. Het gaat aanvankelijk heel goed, maar dan ineens zitten we toch vast. We komen er niet meer uit, wat we ook proberen. Er rijdt een aardige Namibier voorbij die toeristen brengt. Stap maar in en ik neem jullie straks wel weer mee terug en rijd ik die auto er wel even uit. Zo gezegd zo gedaan. We genieten van de duinen, de deadvlei met z'n dode bomen, witte bodem en de rode duinen. Het is misschien nu 9 uur in de ochtend. In de zon, is het heerlijk warm, in de schaduw heb je al gauw je fleece aan. Om 10.30 komt onze vriend ons halen en rijden we weer mee terug naar de "plek des onheils". Binnen 10 minuten rijden we weer! Wat aardig van de man. Hij stapt in en rijdt 'm er uit alsof er niets aan de hand is. We komen weer heel aan op de gravelroad en rijden terug naar onze camping. Daar genieten we de middag van de rust en ruimte, de warme zon en de aardige mensen in dit mooie land. 's Avonds gaan we lekker eten in het restaurant van de camping. We eten Oryx Antilope. Je ziet ze hier geregeld langs de weg grazen. Prachtige beesten. Het aantal wordt nauwkeurig in de gaten gehouden en ze worden hier heel veel gegeten. Vanavond is het een stuk kouder en voldaan kruipen we lekker tegen elkaar aan in ons slaapzakje op het dak van onze auto. De volle maan beschijnt ons tentje en we doezelen lekker in.